Algemeen: over de Rapier
De Rapier kwam ergens tegen het einde 15e eeuw in beeld en werd uiteindelijk opgevolgd door de degen.
Vooral gedragen door edelen en gegoede burgers had zijn hoogtij in de 16e en 17e eeuw
Over hoe lang een Rapier moest zijn, was geen overeenstemming.
Maar vooral de Italiaanse Rapier kon wel 130cm lang zijn
Omdat vechten met een lange Rapier in kleinere ruimten, stegen en steden ook niet handig was werden tegen het einde van de 17e eeuw de Rapier’s korter, en werden “Short swords “
Zwaarden waren niet meer handig in de stedelijke omgeving of gewenst en men ging over op sierlijkere wapens en gevechten werden meer duels
Dit waren de meer “beschaafde “ tijden. ( voor zo ver je die tijd beschaafd kan noemen )
Wat veel mensen niet weten is dat een Rapier of Small Sword niet altijd scherpe snij kanten had
Het was een steek wapen en geen snij wapen
Als het moest snijden dan ging dat weer te koste van de stevigheid bij het steken, het was dus telkens een keuze.
Daarnaast had in de steden al snel het doden van iemand ernstige gevolgen dus was een slag met de zijkant of kras met de punt vaak voldoende om een litteken te veroorzaken en zo de tegenstander op zijn plaats te zetten
De Punt was echter meestal een dodelijk wapen wat zelfs geheel door het lichaam kon gaan
Nog later volgde de Floret, maar dit is nooit een gevechtswapen geweest. Maar meer voor sport en wedstrijd.
En ging men einde 18e eeuw weer over op een zwaarder wapen, de sabel
In Spanje deed de Rapier en dus ook de main gauche – Parrying Dagger, dienst tot ver in de 18e eeuw
Algemeen over de Main Gauche – Parrying Dagger
In de loop van de 14e tot de 16e eeuw werden zwaarden minder gebruikt
en werden Rapier’s meer het wapen wat de boventoon voerde.
Om uiteindelijk zicht te ontwikkelen tot het “small sword “
De ontwikkeling van de Main Gauche – Parrying Dagger was dan ook gericht op een wapen wat het zwaard of Rapier van de tegenstander kon opvangen, vasthouden of zelfs beschadigen.
Daarom hebben veel van deze dolken uitsparingen of haak achtige uitsteeksels
Een Main Gauche ( staat voor “Links” “linkshandige dolk )
werd gedragen als verdedigingswapen bij het zwaard of degen of Rapier . ( vandaar de naam : parrying dagger )
Vaak bijpassend of speciaal gemaakt om bij een bepaalde Rapier te horen als set met een beetje gelijk uiterlijk.
Meestal op de rug gedragen om met de linkerhand te kunnen worden getrokken.
In Spanje deed de Rapier en dus ook de main gauche – Parrying Dagger, dienst tot ver in de 18e eeuw
Over de vaak aanwezige “Side Ring “ zijn veel misverstanden
Vaak wordt er beweerd dat het is om de duim door te steken
Dit is niet correct (en uitermate contra productief om het netjes te zeggen)
Zelfs in films en series wordt de Main Gauche – Parrying Dagger verkeerd gebruikt.
De “Side Ring “ dient om de vingers van de hand te beschermen, je duim er door steken zou betekenen dat je duim makkelijk slachtoffer wordt van het zwaard of Rapier van de tegenstander wiens Rapier je nou juist probeert op te vangen met de Main Gauche – Parrying Dagger
en tegelijkertijd zijn alle vingers van die hand dan makkelijk te raken omdat die geheel onbeschermd zijn
Probeer het maar eens uit en je zal snel de logica begrijpen.
De meest effectieve houding voor een Main Gauche – Parrying Dagger is,
de ring naar de buitenkant van de hand, de duim op de guard of op het blad tegenover de Side Ring
Nooit zou je dit wapen met een soort zwaard grip vasthouden
Als je dit eenmaal hebt gevoeld zal je merken dat de juiste greep, je meer controle – bescherming en mogelijkheden bied, en meer sturing en kracht geeft.
